ମୁଁ ଅନାମିକା, ପ୍ରିୟ ପାଠକ ପାଠିକାଙ୍କୁ ସ୍ୱ।ଗତ ଜଣାଉଛି ମୋର ଆଉ ଏକ ଯୌନ କାହାଣୀକୁ । ଆଶା ଆପଣମାନଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭଲ ଲାଗିବ । ଏମିତି ଲକ୍ ଡାଉନ୍ କାରଣରୁ ଦୀର୍ଘ ଦିନ ଧରି ଗାଆଁରେ ରହି ବୋର୍ ହେଉଥିଲି ତେଣୁ ଦିନେ ମାଆ କହିଲା, ଯଦି ଘରେ ବସି ବସି ତତେ ବୋର୍ ଲାଗୁଛି ତ ଚାଲ୍ ମୋ ସହ ବିଲବଣ ଆଡୁ ବୁଲାବୁଲିକରି ଆସିବୁ, ଭଲ ଲାଗିବ ।
ମାଆଁ ସବୁଦିନ ବଣକୁ ଯାଏ ମହୁଲଫୁଲ ଗୋଟେଇବାକୁ ଆଉ ମୁଁ ଘରେ ଏକା ରହି ବୋର୍ ହୁଏଁ ତେଣୁ ସେଦିନ ମାଆ କହିବାରୁ ମୁଁ ମାଆ ସହ ମହୁଲଫୁଲ ଗୋଟାଇବାକୁ ବଣକୁ ଗଲି ।କିଛି ସମୟ ମାଆ ସହ ମହୁଲ ଫୁଲ ଗୋଟାଉ ଗୋଟାଉ ମୁଁ ଥକି ପଡି ଗୋଟେ ଗଛ ଛାଇରେ ବସି ପଡିଥିଲି । ମାଆ ଟିକେ ଦୂରକୁ ଯାଇ ମହୁଲଫୁଲ ଗୋଟାଉଥିଲା । ଏତିକିବେଳେ ଆମ ଗାଆଁର ଗୀତା(କାଳ୍ପନିକ) ନାନୀ ସେଇ ବାଟ ଦେଇ ଆସିଲେ ଆଉ ମତେ ଏମିତି ଥକି ବସିଥିବା ଦେଖି ହସିଦେଇ କହିଲେ, “କଣ କିରେ, ଏମିତି ବସି କଣ କରୁଛୁ, ଆସେ ମୋ ସହ, ସେଇଠି କେନ୍ଦୁ ପାଚିଛି, ଖାଇବା ।
“ ମୁଁ ଅନେକ ଦିନ ହେଲା ବାହାରେ ରହିବାରୁ, ଏମିତି ପାଚିଲା କେନ୍ଦୁ ଖାଇ ନ ଥିଲି, ତେଣୁ ନାଆଁ ଶୁଣୁ ଶୁଣୁ ପାଟିରୁ ଲାଳ ଗଡି ପଡିଲା । ଥକା ଲାଗୁଥିଲେ ବି ଉଠିକି ତାଙ୍କ ପଛେ ପଛେ ଧାଇଁ ଗଲି । ସତକୁ ସତ ପାଚିଲା ପାଚିଲା ସୁଆଦିଆ କେନ୍ଦୁ ଗଛରୁ ପାଚି ଥିପି ପଡୁଥିଲା । ସେ କହିଲେ, “ତୁ ଏଇଠି ବସି ଖାଉଥା, ତେଣେ ମୁଁ କିଛି ମହୁଲଫୁଲ ଗୋଟାଏଁ ।“
ଗୀତା ନାନୀ । ତାଙ୍କ ବୟସ ବି ଏଇ ତିରଶ ଭିତରେ । ବେଶୀ ଗୋରି ନୁହଁ କି ବେଶୀ କାଳି ବି ନୁହଁ । ଉଚ୍ଚତା ପାଞ୍ଚ ଫିଟ୍ ଭିତରେ ହେବ । ହେଲେ ଶରୀରଟା ମସ୍ତ୍ ଗୋଲ୍ ମଟୋଲ୍ । ଆଉ ଏମିତି ହେଲଦି ହେଇଥିବାରୁ ଗାଣ୍ଡି ଯୋଡାକ ତାଙ୍କର ପଛକୁ ଫୁଲି ଫୁଲି ଚାଲିଲା ବେଳେ ଯେମିତି ଦୋହଲି ଦୋହଲି ପିନ୍ଧା ଶାଢ଼ୀକୁ ହଲେଇ ଦଉ ଥାଏ, ଦେଖିଲେ ଲାଗିବ ଯେମିତି ସେ ନାଚି ନାଚି ଯାଉଛନ୍ତି । ବାହାଶାହା ହେଇ ଦୁଇଟା ଛୁଆର ମାଆଁ ହେଲେଣି ତେଣୁ ଶାଢ଼ୀ ତ ପିନ୍ଧିବେ ନା । ସେମିତି ଆଗରେ ତାଙ୍କର ସୁଉଚ୍ଚ ବକ୍ଷୋଜ ଦେଖିଲେ କେହିବି ଅନ୍ଦାଜ ଲଗେଇ ପାରିବେନି, ସେ ଦୁଇଟା ଛୁଆର ମାଆଁ । କାରଣ ସେ ସେମିତି ହେଲଦି ଥିବାରୁ ଆଜି ବି ତାଙ୍କ ଯୌବନଟା ଶରୀରରେ ଲହରୀ ମାରି ଉଛୁଳି ପଡୁଥାଏ । ତାଙ୍କ ମାଆ ବାପାଙ୍କର କେହି ପୁଅ ନ ଥିବାରୁ ସେ ବାହା ହେଲାପରେ ବି ଏମିତି ଜମିବାଡ଼ି କ୍ଷେତଖଳା ଆଉ ମହୁଲଫୁଲ ଗୋଟେଇବା, ପତ୍ର ତୋଳିବା ଇତ୍ୟାଦି ପାଇଁ ପ୍ରାୟ ଏଇ ଗାଆଁରେ ରହନ୍ତି । ମୁଁ ଲୋଭରେ ବହୁତ ପାଚିଲା କେନ୍ଦୁ ଖାଇଦେଲି, ତେଣୁ ମତେ ଶୋଷ ହେବାରୁ ଗୀତା ନାନୀ ପାଖକୁ ଗଲି ପାଣି ପିଇବାକୁ । ହେଲେ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଉ ଯାଉ ଦେଖିଲି, ନାନୀ ମନେ ମନେ କଣ ଭାବି ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସି ମଝିରେ ମଝିରେ ଓଠକୁ କାମୁଡି ନିଜେ ନିଜେ ଲାଜେଇ ଉଠୁଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ମୁଁ ତ ଡରିଗଲି, ଭୂତଫୁତ ଧରିନି ତ ?
ଯେତେ ଯାହା ହେଲେ ପାଠଶାଠ ପଢିଛି, ଆଉ ଏ ଭୂତଫୁତ ରେ କଣ ବିଶ୍ୱାସ କରି ଏତେ ଡରୁଛି ମ ଭାବି ପୁଣି ସାହସ ଜୁଟାଇ ପାଖକୁ ଗଲି । ମୁଁ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଯାଇ ଠିଆ ହେଲାପରେ ବି ସେ ଅନ୍ୟ ମନସ୍କ ରହି ସେମିତି ଓଠ ଚାବି ଚାବି ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ଡାକିଲି, “ନାନୀ….. ତମକୁ କଣ ଭୂତଫୁତ ଧରିଛି କି ଏମିତି ନିଜେ ନିଜେ ଓଠ ଚାପି ଚାପି ହସୁଛ….?” ତାପରେ ସେ ମତେ ଏମିତି ଆକସ୍ମିକ ଭାବରେ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଦେଖି ଚମକିଲା ପରି କହିଲେ, “ନାଇଁ, ନାଇଁ…… ଏମିତି…..” ତାପରେ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ପାଣି ମାଗିବାରୁ ସେ ପାଣି ବୋତଲଟା ସେଇ ଗଛମୂଳେ ଅଛି କହି ପୁଣି ସେମିତି ମହୁଲଫୁଲ ଗୋଟେଇଲେ । ମୁଁ ପାଣି ପିଉ ପିଉ ଦେଖିଲି, ସେ ପୂର୍ବ ପରି ପୁଣି ସେମିତି କଣ ଭାବି ଭାବି ଓଠ ଚାପି ଚାପି ହସୁଛନ୍ତି, ମତେ ଭାରି ଅଜବ ଲାଗିଲା ।
ତେଣୁ ଘଟଣା କଣ ପଚାରିବାକୁ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିଲି, ଆଉ ଘଟଣା କଣ ଜାଣିବାକୁ ପଚାରିଲି ମାତ୍ର ବୟସରେ ତାଙ୍କଠୁ ବହୁତ ଛୋଟ ଥିବାରୁ ନା କଣ, କଥାଟାକୁ ଏଣୁତେଣୁ କହି ଟାଳି ଦେଉଥିଲେ ମାତ୍ର ମତେ ସେ ବୋକା ବନେଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ ଆଉ ମୋର ଜିଦ୍ ଆଉ ତାଙ୍କ ସହ ମୋର ଏମିତି ଅନ୍ତରଙ୍ଗତା ଭାବ ଦେଖି ବୋଧହୁଏ ନିଜ ଜୀବନ ଯୌବନର ସେଇ ଅଲିଭା ସ୍ମୃତିକୁ ପୁଣିଥରେ ଉଜ୍ଜୀବିତ କରି ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ମନକୁ ଟିକିଏ ଲାଘବ କରିବାକୁ ଚାହିଁ ଆରମ୍ଭ କଲେ ତାଙ୍କ ଜୀବନର ସେଇ ମହୁଲ ଝାରେ ବରଷିଥିବା ପାଣି ର କଥା । ତେବେ ଚାଲନ୍ତୁ ଆରମ୍ଭ କରିବା ତାଙ୍କ କାହାଣୀ…..
ଏଇଟା ତାଙ୍କ ଦଶମ ପରୀକ୍ଷା ପରର ଘଟଣା । ମାନେ ତାକୁ ପନ୍ଦର ପୁରି ଷୋହଳ ଚାଲୁଥାଏ । ଗୋରୀ ନ ହେଲେ ବି ବେଶୀ ଶ୍ୟମଳୀ ବି ନୁହେଁ । ଗୋଲ୍ ମୁହଁ । ବୟସ ତୁଳନାରେ ବେଶୀ ଡେଙ୍ଗା ନ ହେଲେ ବି ବେଶ୍ ହୃଷ୍ଟପୁଷ୍ଟ ତା ଶରୀର ହେଇଥିବାରୁ ତା ଶାରୀରିକ ଅବୟବ ଗୁଡିକର ଅସ୍ବାଭାବିକ ଭାବରେ ବୃଦ୍ଧି ଘଟି ଯାଇଥାଏ ।
ଆଉ ଯେତେବେଳେ ଏଥର ଦଶମ ବୋର୍ଡ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ପାଖ ସହରକୁ ଗଲା, ପିଲାଙ୍କ ଠାରୁ ଶିକ୍ଷକ ମାନେ ବି ତାକୁ ଲୋଭିଲା ଆଖିରେ ଅନାଉଁ ଥାଆନ୍ତି, କଥା ହେବାପାଇଁ ବିନା କାରଣରେ ପାଖକୁ ପାଖକୁ ଆସନ୍ତି । ଯେଉଁଥିପାଇଁ ପରୀକ୍ଷା ପରେ ପରେ ସେ ତା ଛାତ୍ରୀ ଜୀବନକୁ ଭୁଲି ଗୋଟିଏ ରଙ୍ଗୀନ ସ୍ବପ୍ନ ଭିତରେ ନିଜକୁ ହଜେଇ ଦେବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୁଏ । କଳ୍ପନା ବିଳାସୀ ହୋଇ ଉଠେ । ଷୋଳ ଫଗୁଣର ମନ ଉପବନରେ ସପନ କୋଇଲିଟା ଯେମିତି ହାତ ଠାରି ଆଉ କାହାକୁ ଖୋଜୁଥାଏ । ହେଲେ ଏଇ ଛୋଟିଆ ଜଙ୍ଗଲୀ ଗାଆଁରେ କିଏ ଅଛି ବା ? ଗାଆଁସାରା ଟୋକାମାନେ ତ ଯାଇଛନ୍ତି ଦାଦନ ଖଟିବାକୁ, ବାହାରେ ରହି ପାଠଶାଠ ପଢିବାକୁ । କିଏ ବା ତା ମନ କୁଞ୍ଜବନେ ପ୍ରେମର ବଇଁଶୀ ଫୁଙ୍କିବ ଯେ ? ଏମିତି ପ୍ରଥମ ଯୌବନର ଅସୁମାରୀ ଆଶା ଆକାଂକ୍ଷା ନେଇ ଜୀବନକୁ ଟାଣୁ ଟାଣୁ ମହୁଲଫୁଲ ଗୋଟେଇବାର ସମୟ ଆସିଗଲା । ପ୍ରତି ବର୍ଷ ପରି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହ ମହୁଲଫୁଲ ଗୋଟେଇବାକୁ ବଣକୁ ଗଲା । କାହିଁକି କେଜାଣି ଏଥର ସେ ମହୁଲ ବଣ ତାକୁ ଭାରି ନୁଆଁ ନୁଆଁ ଲାଗୁଥିଲା । ମନ୍ଦ ମଳୟର ଧୀର ପବନ ସହ ବଣମଲ୍ଲୀର ଭୁରୁଭୁରୁ ବାସ୍ନା । ମହୁଲ ଡାଳରେ କୋଇଲିର କୁହୁତାନ, ତା ଦେହମନକୁ ଶୀହରଣରେ ଭରିଦେଲା । ସେ ବୁଝି ପାରୁ ନ ଥାଏ, ପ୍ରକୃତିଟା ଏତେ ରୋମାଞ୍ଚକ ହେଲେ ବି ତାକୁ ଏମିତି ଖାପଛଡା ଖାପଛଡା କାହିଁକି ଲାଗୁଛି ? କଣ ଟା ତାର ଅଭାବ ରହି ଯାଉଛି ? କିଛି ପାଇବାକୁ ଆଶା ନ ଥିଲେ ବି ମନଟା ଯେମିତି ଚାରିପଟେ କିଛି ଖୋଜି ବୁଲୁଛି । ହେଲେ କଣ ସେଇଟା, ସିଏ ବି ବୁଝି ପାରୁ ନ ଥାଏ ।
ଦିନେ ଏମିତି ଫୁଲ ଗୋଟାଇ ଘରକୁ ଫେରୁ ଫେରୁ ହଠାତ୍ ପାଖ ପଳାଶବୁଦାମୂଳରୁ କିଛି ଅସ୍ୱାଭାବିକ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ଅଟକି ଗଲା । ଚାରିଆଡ଼େ ତ ବଣବୁଦା, ଦିନ ଦି’ପହରେ ବି ଯଦି କେହି ଚାରିହାତ ପାଖରେ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯିବନି । ଆଉ ଏମିତି ଶବ୍ଦ ଟା ଯେ କଣ, ଜାଣିବାକୁ ଯେମିତି ଜିଜ୍ଞାସୀ ହୋଇ ଉଠିଲା ତେଣୁ ମହୁଲ ଟୋକେଇକୁ ଓହ୍ଲେଇ ଦେଇ ପାଦ ଚାପି ଚାପି ଗଛ ଉହାଡରୁ ଯାହା ଦେଖିଲା, ଦି’ପହରର ଟାଣ ଖରାରେ ବି ଦେହମୁଣ୍ଡ ତାର ଶୀତେଇ ଉଠିଲା । ଆରେ ବାବାରେ….. ଏ ଦି’ଜଣ କଣ କରୁଛନ୍ତି ? ଗୀତାନାନୀ ସେମାନଙ୍କ ନାଆଁ କହିଲେ ବି ନିଜ ଗାଆଁର ହେଇଥିବାରୁ ସୁରକ୍ଷା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସେମାନଙ୍କ ନାଆଁ ନେଉନାହିଁ, ଜଣେ ପୁରୁଷ, ଜଣେ ମହିଳା । ବାହାଶାହା ହେଇ ଛୁଆ ପିଲାର ମାଆଁ ବାପା ହେଇଥିଲେ ବି ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ନୁହନ୍ତି କି ଗୋଟିଏ ପରିବାରର ବି ନୁହଁନ୍ତି । ହେଲେ ଏ ଦି’ଜଣ ଏଠି ଏମିତି ଲୁଚିକି କରୁଛନ୍ତି କଣ ? ମହିଳା ଜଣକ ତଳେ ଶୋଇ ତାଙ୍କ ନଗ୍ନ ଗୋଡକୁ ମେଲେଇ ଉପରକୁ ଟେକି ଦେଇଛି । ଆଉ ପୁରଷଟା ସେଇ ଦୁଇ ଗୋଡ ମଝିରେ ଆଣ୍ଠୁ ମାଡ଼ି ତା’ ଉପରେ ନଇଁ ତା ଅଣ୍ଟାକୁ ଆଗପଛ ଆଗପଛ କରି ହଲେଇ ହେଉଛି ଆଉ ସେଇ ହଲେଇ ହେବାରୁ ସେମିତି ଅସ୍ୱାଭାବିକ ଖଚ୍ ଖାଚ୍ ଖଚ୍ ଖାଚ୍ ଶବ୍ଦ ଶୁଣା ଯାଉଛି ।ଏମିତି ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଲୋକଟା ଖୁବ୍ ବେଗରେ ତା ଅଣ୍ଟାକୁ ହଲେଇ ଆଗପଛ ଆଗପଛ ହେବାରେ ଲାଗିବା ସହ ସେଇ ଶବ୍ଦଟା ବି ତୀବ୍ର ରୁ ତୀବ୍ରତର ହେବାରେ ଲାଗିଲା ଆଉ ସେଇ ଶବ୍ଦର ତୀବ୍ରତାରେ ସେ ମହିଳା ମୁହଁରୁ ବି ନାନା ପ୍ରକାରର ଉନ୍ମାଦନାପୂର୍ଣ୍ଣ ଶବ୍ଦ ବାହାରିବା ସହ ଲୋକଟାକୁ ତା ଦୁଇ ବାହୁବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ଜାବୁଡ଼ି ଧରୁଥିଲା ।
ସେଇଠୁ ଗୀତା ନାନୀକୁ ଆଉ ଅଛପା ରହିଲା ନାହିଁ ଯେ, ସେ ଦୁହେଁ ଗିହାଗେହି ହେଉଛନ୍ତି, ଯାହା ସେ ଶୁଣିଥିଲା ଖାଲି, କିନ୍ତୁ ଏମିତି କେବେ ଦେଖି ନ ଥିଲା । ତେଣୁ ପ୍ରଥମ ଥର ଏମିତି ଲାଇଭ୍ ଦେଖି ତା ଦେହମନଟା ବି ଯେମିତି ଏକ ଅଜଣା ମୋହରେ ବିମୋହିତ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ଦେହଟା ବି ଏକ ଅଜଣା ଶିହରଣରେ ଥରି ଉଠିଲା ।ଏସବୁ ଆଖି ଆଗରେ ଦେଖି ସବୁ ଜାଣିଯିବା ପରେ ସେ ସେମିତି ଚୁପଚାପ ଚାଲିଯିବାକୁ ଚାହିଁଲା, କିନ୍ତୁ ପର ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ କଣ ହେଲା କେଜାଣି ମନଟା ଜମା ମାନିଲା ନାହିଁ, ଏମିତି ଲୁଚି ଲୁଚି ସେମାନଙ୍କ ସବୁ କ୍ରିୟା କର୍ମ ଦେଖିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲା । ତା ଦେହରେ ବି ତ ପ୍ରଥମ ଯୌବନ ; ଅନେକ ଦିନରୁ ଲହଡ଼ି ଭାଙ୍ଗି ଉଛୁଳି ଯାଉଛି । ଦିନକୁ ଦିନ ସେ ବି ଏକ ଅଜଣା ଆଶା ଆକାଂକ୍ଷା ରେ ଝୁମି ଉଠୁଛି । ତେବେ ସେଇ ଅଜଣା ଅଦେଖା ଦେହ ମନର ପିପାସା ଯେ ଏଇ ପୁରୁଷର ଅଙ୍ଗ ସଙ୍ଗ ଲାଭ ନୁହେଁ ତ ? ଭାବୁ ଭାବୁ ତା ଦେହଟା ଝୁଣିଝାଣି ହୋଇ ଲୋମଗୁଡାକ ଟାଙ୍କୁରି ଉଠିଲା । ସତରେ, ଯୌବନର ପହିଲି କିରଣରେ ପୁରୁଷର ଏମିତି ସାନ୍ନିଧ୍ୟ କେମିତି ଲାଗିବ ଯେ ? ସେ ଭିଡି ଧରିବ ମତେ ମୁଁ ଭିଡି ଧରିବି ତାକୁ । ଇସ୍………
ଆଗକୁ ଆଉ ଭାବି ପାରିଲା ନାହିଁ । ଦେହଟା ଯେମିତି ଭିତରେ ଭିତରେ କଣ ନାଇଁ କଣ ହେଇଗଲା । ତେଣୁ ସେ ଭାବିବା ଛାଡ଼ି ସେ ଦୁଇଜଣଙ୍କୁ ଦେଖିଲା । ଲୋକଟା ସେମିତି ଖଚାଖଚ୍ ଖଚାଖଚ୍ ପେଲୁଥାଏ ହେଲେ କେମିତି ଗେହୁଛି ଦେଖିବା ପାଇଁ ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ଦେଖା ଯାଉନି, ସେ ଲୁଙ୍ଗି ପିନ୍ଧି ଥାଏ ତ । ଖାଲି ସାମାନ୍ୟ ଉପରକୁ ଟେକି ସେମିତି ଜାକି ହେଉଥାଏ । ଏମିତି ଖୁବ୍ ବେଗରେ ପେଲୁ ପେଲୁ ମହିଳା ଛଣକ ରାମ୍ପୁଡି କାମୁଡ଼ି ପକାଇ କଣ କଣ ସବୁ ଅଶ୍ରାବ୍ୟ କଥାଗୁଡିକ କହି ବିଳବିଳେଇ ହେଉଥାଏ । କିଛି ସମୟ ପରେ ସେ ଲୋକଟା ବି ତାକୁ ରାମ୍ପୁଡି କାମୁଡି ଆହୁରି ବେଗରେ ଗେହୁ ଗେହୁ ହଠାତ୍ ଉଠିପଡି ତା ଅଣ୍ଟାକୁ ନେଇ ମହିଳା ମୁହଁ ଉପରେ ରଖି ନିଜ ମୁହଁକୁ ଉପରକୁ ଟେକି ଉଃ…… ଉଃ…… ଉଃ…. କହି ସିତ୍କାର ଛାଡିଲା । ଆଉ ମହିଳା ଜଣକ ତା ମୁଣ୍ଡ ଉଠାଇ ଯେମିତି ତା ଲୁଙ୍ଗି ଭିତରୁ କଣ ଖାଇବାରେ ଲାଗିଲା । ନାନୀ ବୁଝିଗଲା ଯେ ସେ ତା ବାଣ୍ଡ ଖାଉଛି । ହେଲେ ପୁରୁଷ ଲୋକର ବାଣ୍ଡ ଯେ କେମିତି, ସେ ଦେଖିବାକୁ ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ବି ଦେଖି ପାରିଲା ନାହିଁ, ଲୁଙ୍ଗି ଟା ଢାଙ୍କି ଦେଉଛି ।ସେ ଯାହା ହେଉ, ଏମିତି ସେମାନେ ଗିହାଗେହି ହେଇ ଉଠିପଡ଼ି ଏପଟ ସେପଟ ଦେଖିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ଆଉ କାଳେ ତା ଉପରେ ତାଙ୍କ ନଜର ପଡିଯିବ ଭାବି ଗୀତା ନାନୀ ଲୁଚିଦେଲା । କିଛି ସମୟ ପରେ ସେମାନେ ଚାଲି ଯିବାରୁ ସିଏ ବି ତା ମହୁଲ ଟୋକେଇ ବୋହି ଘରକୁ ଚାଲି ଆସିଲା ।
ଘରକୁ ସିନା ଆସିଲା, ହେଲେ ମନଟା ଯେମିତି ଆଉ ନିଜ ଆୟତ୍ତରେ ନଥିଲା । କରୁଥିଲା କିଛି ତ ହେଉଥିଲା କିଛି । ସେଇଥିପାଇଁ ମାଆଠୁ ବି ଅନେକ ଥର ଗାଳି ଶୁଣିଲା । ତଥାପି କଣ କରିବ ? ଯୌବନର ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ ସେମିତି ଦୃଶ୍ୟକୁ ଦେଖି ମନ ପ୍ରଜ।ପତିଟା ତ ଡେଣା ମେଲେଇ ଉଡିବାକୁ ଲାଗିଥିଲା । ସତେ ଯେମିତି ସେ ବି ଖୋଜୁଥିଲା ତା ମନଲାଖି ସ।ଥିଟିଏ । ଯିଏ ତାକୁ ବି ଏମିତି ସ୍ନେହ ଦେବ, ଆଦର କରିବ, ତାକୁ ଭିଡି ଧରିବ ଆଉ…….. ଏତିକି…… ଆଗକୁ ତ ଆଉ ଭାବି ବି ହେଉନି । ଦେହଟା କଣ ନାଇଁ କଣ ହେଇ ଯାଉଛି । ବେଳେ ବେଳେ ଲାଗୁଛି ଯେମିତି ଆଉ ସହି ହେଉନି । ତେଣୁ ମନେ ମନେ ସିଏ ବି ଗୋଟିଏ ଖୋଜି ବସିଲା । ହେଲେ କିଏ ? କୋଉଠି ଅଛି ? ଗାଆଁ ଟା ତ ଯେମିତି ମରଦଶୂନ୍ୟ ହେଇ ପଡିଛି । ଗାଆଁଯାକ ସବୁଟୋକା ତ ବାହାରକୁ, କିଏ ଯାଇଛି ଦାଦନ ଖଟି ତ କିଏ ଯାଇଛି ପାଠ ପଢି, ଆଉ କିଏ କିଏ ଚାକିରୀ କରି ।
ଏମିତି ତା ମନଟା ଦିନକୁ ଦିନ ଏ ଗଳିରୁ ସେ ଗଳି, ଏ ସାହିରୁ ସେ ସାହି ଅନେକ ଖୋଜିଲା ହେଲେ ଆଖିକୁ ସେମିତି କେହି ଦେଖା ଗଲେନି । ତଥାପି ପୁରୁଷ ସାଥିର ସେ ଅଜଣା ଅଛୁଆଁ ସାନ୍ନିଧ୍ୟକୁ ରାତି ରାତିସାରା କଳ୍ପନା କରି କରି ଦିନକୁ ଦିନ ତା ଛାତି ଆଉ ପିଛାଟା ଏତେ ବଢି ବଢି ଗଲା ଯେ ସେ ଜାଣି ପାରିଲା ନାହିଁ । ଖାଲି କେତେବେଳେ କେମିତି ନଈ ତୁଠରେ ଗାଧୋଉଥିଲା ବେଳେ ସାଙ୍ଗ ସାଥିମାନେ ଥଟ୍ଟାରେ କହନ୍ତି, “ଗୀତା, ଆଜିକାଲି ତୁ ତ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଦେଖା ଯାଉଛୁ…… ଆଉ କଥା କଣ କି…… ତୋ ଦେହର ଏଇସବୁ ଏମିତି ଫୁଲି ଉଠୁଛି ଯେ….. ସମ୍ଭାଳି ରଖ ଲୋ…… ଫାଟିଫୁଟା ଯିବ । ଏହିପରି କିଛି ଦିନ ଗଲାପରେ ଦିନେ ଦି’ପହରେ ଖୁବ୍ ଜୋରରେ ପଵନ ବହିଲା ।ଆଉପବନ ବହିଲେ ମହୁଲଫୁଲ ବହୁତ ଝଡେ । ତା ମାଆବାପା ବି ଘରେ ନ ଥିଲେ । ତା ମାମୁଁ ଙ୍କ ଦେହ ଖରାପ ଥିବାରୁ ଦେଖିବାକୁ ଯାଇଥିଲେ । ଘରେ ବୁଢାବୁଢି ଆଉ ସେ ଏକା । ବୁଢାବୁଢି କିଛି କରି ପାରନ୍ତି ନି । ଖାଲି ଘରେ ବସି ଥାଆନ୍ତି । ଏତେ ସବୁ ମହୁଲ ଗୋଟେଇବାକୁ ଯିବ କିଏ ? ତଥାପି ନ ଗଲେ ଯେ ଗାଈଗୋରୁ ସବୁ ଖାଇଯିବେ । ମାଆ ଜାଣିଲେ ରାଗିବ । ତେଣୁ ତରବରରେ ବସ୍ତାଟିଏ ଆଉ ଝୁଡିଟିଏ ଧରି ବାହାରି ପଡିଲା । ବାଟେଘାଟେ ସମସ୍ତେ ଲାଗି ପଡିଛନ୍ତି ଯେ ଯାହା ଗଛତଳେ, ପରିବାର ସାରା । ପହଞ୍ଚି ଦେଖିଲା, ଭୁଇଁସାରା ମହୁଲଫୁଲ ବିଛେଇ ହେଇଛି । ଗୋଟେଇ ଚାଲିଲା । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ପବନର ବେଗ ବଢି ଚାଲିବା ସହ ଆକାଶରେ କଳା ହାଣ୍ଡିଆ ମେଘ ଢାଙ୍କି ଆସିଲା । କଣ କରିବ କଣ ନାହିଁ କିଛି ଭାବି ପାରୁ ନ ଥାଏ । ଏମିତି ତରବରରେ ଅଧା ଗୋଟେଇଛି, ସେଇ ବାଟଦେଇ ଆର ସାହିର ଗୋଟିଏ ପିଲା ଆସୁ ଆସୁ ତାର ଏପରି ଅବସ୍ଥା ଦେଖି କହିଲା, “ଆରେ ଗୀତା, ତମ ଘରେ ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି କି ? ଏତେ ମହୁଲଫୁଲ ତୁ ଏକା ଏକା କେତେବେଳେ ଆଉ ଗୋଟେଇବୁ ? ସେପଟେ ମେଘଟା ବି ଢାଙ୍କି ଆସିଲାଣି । ଏହା କହି ସେ ନିଜେ ଗୋଟେଇବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କଲେ ।
ଗୀତା ନାନୀକୁ ମୁଁ ପଚାରିଲି, ଆର ସହିର ସେ ପିଲାଟା କିଏ, ଯିଏ ହଠାତ୍ ଦେବଦୂତ ପରି ତୋ ଆଗରେ ଆବିର୍ଭାବ ହେଇ ସାହାଯ୍ୟର ହାତ ବଢେଇଦେଲା । ମୁଁ ବି ତ ଜାଣେ, ଆମ ଗାଆଁର ଏପରି ଦୟାତୁର ସାହାଯ୍ୟକାରି ମହାପୁରୁଷଙ୍କୁ । ଆଉ ନାନୀ ଯାହା ନାଁ କହିଲେ, ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇଗଲି । ସେଇ ଟୋକା ଯିଏ ବାସନ୍ତୀ ନାନୀକୁ ଗେହିଥିଲା । ଏଇଟା କିନ୍ତୁ ତା ପୂର୍ବର ଘଟଣା । ସେତେବେଳେ ସିଏ ବାହାରେ କୋଉଠି ପଢୁଥିଲେ ଆଉ ଗୀତା ନାନୀ ସହ ମହୁଲ ଗଛମୂଳେ ଦେଖା ହେବାର ଦିନେ ଦି’ଦିନ ଆଗରୁ ଗାଆଁକୁ ଆସିଥିଲେ ବୋଧହୁଏ । ଦି’ଜଣ ଏମିତି ତରବରରେ ମହୁଲ ଗୋଟାଉ ଗୋଟାଉ ପବନଟା ଧୀରେ ଧୀରେ ବଢି ବଢି ଝଡର ରୂପ ନେବାକୁ ବସିଲା । ଗଛରୁ ମହୁଲଫୁଲ ଆହୁରି ଆହୁରି ଗଦେଇ ହେଲା । ମେଘ ବି ଚାରିଆଡ଼େ ଢାଙ୍କି ପାଣି ପଡିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା । ହେଲେ ଏମିତି ତରବର ତରବର ହେଇ ମହୁଲ ଗୋଟେଇବାରେ ସେ ଦି’ଜଣ ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲେ ଯେ, ସେଇ ଭୁରିଭୁରି ବର୍ଷାରେ କେତେବେଳୁ ଭିଜି ଭିଜି ଲଟପଟେଇ ଯାଇଥିଲେ ଧ୍ୟାନ ନାହିଁ । ଗୀତାନାନୀ ପିନ୍ଧିଥିଲା ହାଇସ୍କୁଲ ପରେ ବେକାର ହେବାକୁ ଯାଉଥିବା ସ୍କୁଲ ୟୁନିଫର୍ମ ମାନେ ନୀଳ ସ୍କର୍ଟ୍ ଆଉ ଧଳା ସାର୍ଟ୍(ବ୍ଲାଉଜ) । ସେତେବେଳେ ସେ ବ୍ରା କି ସେମିଜ୍ ଭିତରେ କିଛି ବି ପିନ୍ଧୁ ନ ଥିଲା । ତେଣୁ ବର୍ଷାରେ ଭିଜି ଲଟପଟେଇ ଯାଇଥିବା ଧଳା ସାର୍ଟ୍ ଭିତରୁ ତା ପୁରିଲା ପୁରିଲା ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ଯେ କେତେବେଳୁ ଫୁଟିକି ବାହାରିଗଲା ପରି ସ୍ପଷ୍ଟ ଦେଖାଯାଉଥାଏ ତାର ଜଣା ନାହିଁ ।ଆଉ ସେଇଟାକୁ ଦେଖି ଦେଖି ସେ ଟୋକାଟା ବି ତା ବାଣ୍ଡଟାକୁ କେତେବେଳୁ ଏମିତି ଟେଙ୍ଗେଇ ଦେଇଛି ସେଇଟାକୁ ବି ନାନୀର ନଜର୍ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ହଠାତ୍ ଘିଡିଘିଡି ହେଇ ବିଜୁଳି ମାରିବା ସହ ସେ ଚମକିପଡି ଉଠି ତାକୁ ଏମିତି ଦେଖିଦେଲା, ରାତି ଅଧରେ ସାପ ଦେଖିଲା ପରି ଚମକିଗଲା । ସେ ଟୋକା ବି ସେମିତି କିଛି ପିନ୍ଧି ନଥିଲା ।
ଖାଲି ଧଳା ପତଳା ଗାମୁଛାଟିଏ ଅଣ୍ଟାରେ ଗୁଡେଇ ହେଇ ଆଉ ଗୋଟିଏ ବେକରେ ପକେଇଥିଲା । ଆଉ ଏବେ ତା ପତଳା ଗାମୁଛାଟା ବର୍ଷାରେ ଭିଜିଯାଇ ତା ବାଣ୍ଡଟା ବି ଯେମିତି ଉପରକୁ ଟେକି ହୋଇ ସ୍ପଷ୍ଟ ଦେଖାଯାଉଛି । ନାନୀ ତ ଆଗରୁ କେବେ କୋଉ ମରଦ ଟୋକାର ଦେଖି ନ ଥିଲେ, ଆଉ ଏବେ ୟା’ର ଆଖି ଆଗରେ ଦେଖି ଆଖି ଟା ଯେମିତି ଜମାରୁ ହଟୁ ନ ଥିଲା ।ସେ ଦେଖୁଛି ୟା ଦୁଧକୁ ଆଉ ଇଏ ଦେଖୁଛି ତା ବାଣ୍ଡକୁ । କାହାରି ମୁହଁରେ କଥା ନାହିଁ । ବର୍ଷାରେ ଭିଜି ଭିଜି ହେଉ କି ଦେହର କାମଜ୍ବାଳାରେ ହେଉ କେବଳ ଥର ଥର କମ୍ପି ଉଠୁଛି ଦୁହିଁଙ୍କ ଶରୀର । କ୍ରମେ ପବନର ବେଗ କମିଯାଇ ବର୍ଷାର ପ୍ରକୋପଟା ବଢିଗଲା । ଦୁହେଁ ପୁରା ଭିଜିକି ଲଟପଟ । ଏତିକିବେଳେ ହଠାତ୍ ଆକାଶରେ ବିଜୁଳି ଖେଳିଯାଇ ଖୁବ୍ ଜୋରରେ ଗୋଟିଏ ଘଡଘଡି ଶବ୍ଦ ହେବାରୁ ନାନୀ ଚମକି ଉଠି ସେ ଟୋକାକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ତା ଛାତିରେ ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜିଦେଲା । ବର୍ତ୍ତମାନ ନାନୀର ଆଖି ସାମ୍ନାରେ ସେଇ ଟୋକାର ଟାଣୁଆଁ ବାଣ୍ଡ ନାନୀ ପେଟକୁ ଠେଲି ପକାଉଥିଲାବେଳେ ନାନୀର ଦୁଧ ସେ ଟୋକା ପେଟକୁ । ଆଃ….. ଏତେ ବର୍ଷାରେ ଦୁହେଁ ଭିଜିଯାଇଥିଲେ ବି ଦେହଟା ଯେମିତି ତାତି ଉଠୁଥିଲା । ଆଉ ଏମିତି ଝଡବର୍ଷାରେ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କ ଗରମ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ପରସ୍ପରକୁ ଆହୁରି ଜୋରରେ ଭିଡି ଧରୁଥିଲେ । ଏବଂ ଧୀରେ ଧୀରେ ଶରୀରର ଏଇ ଉଷ୍ମତା ଛାତିକୁ ବି ଧଡଧଡେଇ ଦେଇ ନାକବାଟେ ସଁଅଁସଁଅଁ ଗରମ ପବନ ବାହାର କରିଦେଲା । କିଛି ସମୟ ଏମିତି ଧରାଧରି ହେଇ କଣ ଭାବି ପରସ୍ପରକୁ ଛାଡିଦେବାକୁ ଯାଉଥିଲା ବେଳେ ପୁଣିଥରେ ହଠାତ୍ ଆଉ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ଘଡଘଡି ବିଜୁଳି ସହ ଆସି ତାଙ୍କ ଉପରେ କଚାଡି ହେଲାପରି ଲାଗିବାରୁ ଦୁହେଁ ଯେମିତି ଏକାକାର ହୋଇଗଲେ । ପରସ୍ପରକୁ ଆଉ ଛାଡିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲା ନାହିଁ । ରଙ୍ଗୀନ ବସନ୍ତର ଅଦିନିଆଁ ବରଷାରେ ଭିଜି ଯୌବନର ଉତ୍ତେଜନାକୁ ଉପଭୋଗ କରିବା ହୁଏତ ଭାଗ୍ୟରେ ଥିଲେ ମିଳେ ଯାହା ସେଦିନ ଗୀତା ନାନୀ କହୁଥିଲା । ମଝିରେ ମଝିରେ ବିଜୁଳି ଓ ଘଡଘଡି ସହ ସାଇଁ ସାଇଁ ପବନ ସାଙ୍ଗକୁ ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷା । ମହୁଲ ଗଛମୂଳେ ଦୁଇ ଯୌବନ ପ୍ରାଣୀ । ବିଜୁଳି ଘଡଘଡି ଭୟରେ ହେଉ କି ବସନ୍ତର ଅଦିନିଆଁ ବର୍ଷା ତାଙ୍କ ଯୌବନକୁ ଭିଜେଇ ଦେଇ ଦେହ ମନରେ ନୂଆଁ ଏକ ଉନ୍ମାଦନା ଖେଳେଇ ଦେଉଥାଉ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି କୋଳାକୋଳି ହେଉ ହେଉ କେହି କାହାକୁ ଛାଡିବାକୁ ନାରାଜ ଯେମିତି । ଯଦିଓ ଦୁହିଁଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପୂର୍ବରୁ ସେମିତି କିଛି ସମ୍ପର୍କ ନାହିଁ ତଥାପି କେଜାଣି କାହିଁକି ସେଦିନ ବର୍ଷାରେ ଭିଜି ପରସ୍ପରକୁ ପାଖରେ ପାଇଲା ପରେ ଲାଗିଲା ଯେମିତି ଏଇ ମିଳନ ଯୁଗ ଯୁଗର ଜନ୍ମ ଜନ୍ମର, ନାନୀ ଯାହାକୁ ଖୋଜୁଥିଲା ବୋଧହୁଏ ପ୍ରକୃତିଟା ତା ମନକଥା ବୁଝି ଆଜି ତା ପାଖକୁ ପଠେଇ ଦେଇଛି ।
ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ପୁରୁଷର ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ପାଇ ନିଜେ ନିଜକୁ ଭୁଲି ଦୂର ଆକାଶର ବାରିବିନ୍ଦୁ ତଳକୁ ଖସି ମାଟିକୁ ଆବୋରି ଭୂଇଁରେ ବିଲୀନ ହେଇଗଲା ପରି ସେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ଦେହରେ ମିଶି ଯିବାକୁ ଚାହେଁ । ଆଃ….. କି ରୋମାଞ୍ଚକ ତାଙ୍କ ଦେହର ସେଇ ପ୍ରଥମ ସ୍ପର୍ଶ !ଉଠେଇ ନିଅନ୍ତେ କି ମତେ ତାଙ୍କ କୋଳକୁ ଆଉ ବସେଇ ଦିଅନ୍ତେ ତାଙ୍କ ନରମ ଓଠରୁ ସରୁ ସରୁ ଚୁମ୍ବନ ମୋ ଦେହସାରା ! ନାନୀ ଏଇଆ ଭାବୁ ଭାବୁ ସେ ମନକଥା ଜାଣିଲା ପରି ତାକୁ ସେମିତି ଭିଡି ଧରୁ ଧରୁ ମଥାରେ ତାର ବସେଇ ଦେଲେ ଗୋଟିଏ ସ୍ନେହଭରା ସରୁ ଚୁମ୍ବନ । ଆଉ ସେଇ ଚୁମ୍ବନରେ କି ଯାଦୁ ଥିଲା କେଜାଣି ନାନୀ ଏକାଥରେ ଆତ୍ମହରା ହେଇଉଠି ତାଙ୍କୁ ଆହୁରି ଜୋରରେ କସିକି ଭିଡି ଧରି ତାଙ୍କ ନଙ୍ଗଳା ପିଠିକୁ ରାମ୍ପୁଡି ପକେଇଲା । ସେଇଠୁ ଆଉ ତାଙ୍କୁ ସମ୍ଭାଳେ କିଏ ? ନାନୀ ମୁହଁକୁ ଉପରକୁ ଟେକି ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶାଇ ଥରେ ନିରେଖି ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ କଣ ହେଲା କେଜାଣି ହଠାତ୍ ଓଠରେ ଓଠ ଲଗାଇ ଚୁଚୁମିଗଲା । ଇସ୍…… ଜୀବନ ଯୌବନର ସେଇ ଆବେଗଭରା ପ୍ରଥମ କିସ୍…….. ନାନୀ କହୁ କହୁ ନିଜେ ନିଜ ଓଠକୁ କାମୁଡ଼ି ପକାଉଥିଲା । ସେ ସେମିତି ତା ଦେହସାରା ଅଣ୍ଡାଳି ଅଣ୍ଡାଳି ଓଠକୁ ଚୁଚୁମୁ ଚୁଚୁମୁ ନାନୀ କମ୍ପି ଉଠୁଥିଲା କେଉଁ ଏକ ଅଜଣା ଉନ୍ମାଦନାରେ ।ଦୁହେଁ ବର୍ଷାରେ ଭିଜୁଥିଲେ ବି ନାକ ଓ ପାଟିବାଟେ ଗରମ ଗରମ ପବନ ସଁଅଁ ସଁଅଁ ବାହାରି ଛାତିଟା ଧଡ଼ଧଡେଇ ଯାଇ ଖାଲି ଉଠୁଥିଲା ଆଉ ପଡୁଥିଲା । ଏମିତି କିଛି ସମୟ ଓଠକୁ ଚୁଚୁମିବା ପରେ ସେ ତା ମୁହଁସାରା ଚୁମିଚାଟି ତା ଦୁଇ ହାତ ପିଠିରେ ଆଉଁସୁ ଆଉଁସୁ ନାନୀର ଦୁଇ ଗାଣ୍ଡିକୁ ଧରି ଜୋରରେ ଚିପିଦେଇ ବେକକୁ କାମୁଡ଼ି ଦେଲା । ଉଃ……. ଏ କି ଅଜବ ଶିହରଣ ! ସର୍ବାଙ୍ଗଟା ଯେମିତି ଥରି ଉଠିଲା ।
ତାଙ୍କ ଏପରି ଭାବାତ୍ମକ ସ୍ପର୍ଶରେ କି ଯାଦୁ ଥିଲା କେଜାଣି ନାନୀର ସବୁ ଶକ୍ତି ଶୋଷି ନେଇ ତାକୁ ବଳଶୂନ୍ୟ କରି ତାଙ୍କ ଦେହରେ ଢଳି ପଡିବାକୁ ମଜବୁର କରି ଦେଉଥିଲା ଯେମିତି, ତେଣୁ ନାନୀ ଆଉ କିଛି କରି ନ ପାରି ବନ ଲତାଟେ ପରି ତାଙ୍କ ଦେହରେ ଗୁଡେଇ ହେଉଥିଲା ଖାଲି । ଏମିତି ସେ ନାନୀଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିକୁ ଚିପି ଚିପି ବେକକୁ କାମୁଡ଼ି ପୁଣି ଚୁଚୁମି ଦେଇ ଧୀରେ ଧୀରେ ତାଙ୍କ ମୁହଁର ଗରମ ନିଃଶ୍ୱାସ ଛାଡି ତଳକୁ ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଯେତେବେଳେ ତା ଛାତିରେ ମୁହଁକୁ ଗେଞ୍ଜି ପୁଣିଥରେ ଜୋରରେ ଗାଣ୍ଡିକୁ ଚିପିଦେଲେ ଲାଗିଲା ଯେମିତି ନାନୀ ଆଉ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଭୂବନରେ ନାହିଁ । ସତେ ଯେମିତି ଦୁଇଜଣ ଏମିତି କୋଳାକୋଳି ହେଇ ସ୍ୱର୍ଗରେ ବିଚରଣ କରୁଛନ୍ତି ।
ଏମିତି ସେ ନାନୀର ସବୁଆଡେ ହାତ ମାରି ମୁହଁକୁ ତା ଦେହସାରା ଲଗାଇ ଗରମ ପ୍ରଶ୍ୱ।ସ ଛାଡୁ ଛାଡୁ ନାନୀ ମଦହୋଶ୍ । ତା ପରେ ସେ ପୁଣିଥରେ ନାନୀ କୁ ତା ଛାତିରେ ଭିଡି ଧରିଲା । ନାନୀ ତାଙ୍କଠୁ କମ୍ ଉଚ୍ଚ ଥିବାରୁ ତା ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ତାଙ୍କ ପେଟରେ ଜାକି ହେଇ ଲଦବଦେଇ ଯାଉ ଯାଉ ନାନୀକୁ ବି ତାହା ଯେମିତି ସୁଗୁବୁଗେଇ ଗଲା । ପରବର୍ତ୍ତୀ ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ସେ ନାନୀକୁ ବୁଲେଇଦେଇ ତାଙ୍କ ସାମ୍ନା ପଟରେ ନାନୀଙ୍କ ପିଠିକୁ ରଖି ପୁଣିଥରେ ସେମିତି ପଛପଟୁ ନାନୀକୁ ଭିଡି ଧଇଲେ ଆଉ ବେକ ତଳର ବେଣୀଟାକୁ ଆଡେଇ ଦେଇ ବେକକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ତା ପେଟସାରା ହାତ ଅଣ୍ଡାଳି ଚାଲିଲେ । ଠିକ୍ ଏତିକି ବେଳେ ପଛ ପଟରୁ ତାଙ୍କ ଟାଣୁଆଁ ବାଣ୍ଡଟା ନାନୀର ଗାଣ୍ଡିକୁ ଦବେଇ ପିଠିରେ ଦନେଇ ଦେଉଥିଲା ଯାହା ନାନୀକୁ ଆହୁରି ଉନ୍ମତ୍ତ କରି ପକାଉଥିଲା । ଏମିତି ସେ ବେକକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ପେଟକୁ ଅଣ୍ଡାଳି ଅଣ୍ଡାଳି ଧୀରେ ଧୀରେ ତାଙ୍କ ହାତଟା ଆସି ଯେତେବେଳେ ଦୁଇ ଦୁଧ ଉପରେ ଚାପିଦେଲା, ନାନୀ ଭାରସାମ୍ୟ ହରାଇ ତଳେ ଢଳି ପଡୁଥିଲା ମାତ୍ର ସେ ସେମିତି ନାନୀର ଦୁଧକୁ ଧରି ତାକୁ ନିଜ ଦେହରେ ଆଉଜେଇ ଦେଇ ସେଇ ସାର୍ଟ୍ ଉପରୁ ଏକା ହାଲକା ହାଲକା ଭାବେ ଚିପି ଚାଲିଲେ । ଇସ୍…… ଏ କି ଅଜବ ଅନୁଭୁତି ! ତାଙ୍କ ହାତର ଏମିତି ହାଲକା ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ଯେମିତି ଭିତରେ ଭିତରେ ଆହୁରି ସୁଗୁବୁଗେଇ ଉଠୁଥିଲେ ଯେମିତି ତାଙ୍କ ହାତର ସେଇ ମଧୁର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇବା ପାଇଁ ସେମାନେ ଉଦବିଗ୍ନ ।ଏହିପରି ସେ ବେକକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଦୁଧକୁ ସାର୍ଟ୍ ଉପରୁ ଖେଳିବା ପରେ ପୁଣିଥରେ ହାତକୁ ପେଟକୁ ନେଇ ଅଣ୍ଡାଳି ଦେଇ ତଳପଟୁ ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ବୋତାମ ଖୋଳିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।ଅଜବ ଅଜବ ତ ଲାଗୁଥିଲା, ଏମିତି ତା ସାର୍ଟ୍ ବୋତାମ ଖୋଲି ଦେଉଥିବାରୁ ତଥାପି କେଜାଣି କାହିଁକି ସେ ତାଙ୍କୁ ମନା ବି କରି ପାରୁ ନ ଥିଲା । ତେଣୁ ସେ ନିର୍ବିଘ୍ନରେ ତା ସବୁଯାକ ସାର୍ଟ୍ ବୋତାମ ଖୋଲି ସାର୍ଟ୍ କୁ ଦୁଇ ପଟକୁ ମେଲେଇ ଦେଉ ଦେଉ ବାହାରି ପଡିଲେ ତାର ସୁଉଚ୍ଚ ସୁଢୋଲ କୁଆଁରୀ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ।
ନାନୀ ନିଜ ଦୁଧକୁ ନିଜେ ଏମିତି ପୁରା ନଙ୍ଗଳା କରି କେବେ ଦେଖି ନ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଏବେ ସେ ଗୋଟିଏ ପୁରୁଷ ହାତରେ ତାକୁ ନଙ୍ଗଳା କରେଇ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ରହି ଯାଉଥିଲା କିନ୍ତୁ କିଛି ପ୍ରତିବାଦ କରିବା ସ୍ଥିତିରେ ନ ଥିଲା । ବାସ୍ତବିକ୍ ବୟସ ତୁଳନାରେ ତା ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ଖୁବ୍ ବିକଶିତ ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ, ଗାଆଁର ଅନ୍ୟ ଝିଅମାନଙ୍କ ତୁଳନାରେ । ଗୋଲ୍ ଗୋଲ୍ ଧଳା ଧଳା ବୋଇତାଳୁ ପରି ଯାହାକୁ ସେ ଟୋକାଟା ବି ଦେଖିକି ଆବାକ୍ ହେଇଯାଇଥିଲା କିଛି କ୍ଷଣ ପାଇଁ । ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ସେ ସେଇ ଦୁଇଟାକୁ ତା ଦୁଇ ହାତରେ ଧରି ଧୀରେ ଧୀରେ ଆଉଁସିବାରେ ଲାଗିଲେ । ଆଃ……. ନଗ୍ନ ହାତରେ ନଗ୍ନ ଦୁଧର ଏପରି ସ୍ପର୍ଶ କି ଅପୂର୍ବ ସତେ ! ଦେହମନକୁ ଏକଦମ୍ ଝୁଣି ପକେଇଲା । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସେ ଦୁଧକୁ ଧରି ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଚିପିବାରେ ଲାଗିଲେ । ଉଃ…… ତାଙ୍କର ଏପରି ମାଦକଭରା ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ଆଉ ସହି ହେଉନି ଯେ ! ହୃଦସ୍ପନ୍ଦନ ଆପେଆପେ ବଢିଯାଇ ଛାତିଟା ଖାଲି ଉଠୁଛି ଆଉ ପଡୁଛି ।
ଆଃ….. ପ୍ରଥମ ଥର ପୁରୁଷ ହାତର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ଯୌବନଟା ଯେମିତି ଦୋହଲି ଉଠୁଥିଲା, ସମୁଦ୍ରର ଅସରନ୍ତି ଢେଉ ପରି । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସେ ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ ଖୁବ୍ ଜୋର ଜୋରରେ ଦଳି ଚକଟି ସାର୍ଟ୍ ଟିକୁ ପୁରା କାଢି ତଳେ ପକାଇଦେଲେ ।ତାଙ୍କର ଏସବୁ କରିବାରେ କି ମନ୍ତର ଥିଲା କେଜାଣି ନାନୀ ଚାହିଁକି ବି କିଛି ପ୍ରତିବାଦ କରି ପାରୁ ନ ଥିଲା । ଏପଟେ ଯେ ଆକାଶରେ କଳା ହାଣ୍ଡିଆ ମେଘ ଆହୁରି ଘୋଟିଆଣି ସାରା ବନ ପ୍ରଦେଶକୁ ଅନ୍ଧାର କରି ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷାରେ ଭିଜେଇ ଦେଉଥାଏ ।ଆଖ ପାଖରେ ଆଉ କିଏ ଅଛି ନା ବିଜୁଳି ଘଡଘଡି ସହ ଏମିତି ତୁହାକୁ ତୁହା ବତାସକୁ ଡରି ସମସ୍ତେ ଘରକୁ ପଳେଇ ଗଲେଣି କେ ଜାଣି । କିନ୍ତୁ ଏଇ ନିର୍ଜନ ବନର ନିଛାଟିଆ କୋଣରେ ସେ ଦୁଇ ଜଣ ଏମିତି ନିଜ ନିଜ ଯୌବନର ଅତଳ ସାଗରରେ ବେଳକୁ ବେଳ ଡୁବି ଯାଉଛନ୍ତି ଜଣାନାହିଁ ।ସେ ସେମିତି ନାନୀର ସାର୍ଟ୍ ଖୋଲି ତା ଉପରକୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନଙ୍ଗଳା କରି ତା ପିଠିସାରା ଚୁମିଚାଟି ପକେଇ ନାନୀକୁ ପୁରା ଅବଶ କରିଦେଲେ । ଲାଗୁଥିଲା ଯେମିତି ନାନୀ ଆଉ ନିଜ ଅଧିନରେ ନାହିଁ, କାହିଁ କେତେବେଳୁ ସେ ହଜି ଯାଇଛି, ତା ସ୍ୱପ୍ନର ପ୍ରଣୟ ମଧୁର ସ୍ପର୍ଶରେ । ବୋଧହୁଏ ଭାବି ପାରୁନି, ଏଇଟା ଯାହା ହେଉଛି ସତ, ନା ଅନେକ ଦିନ ଧରି ଖୋଜି ବୁଲୁଥିବା ତା ମନ ଗହନର ଭ୍ରମ ଆଜି ସ୍ୱପ୍ନ ହେଇ ତା ମାନସ ମନ୍ଥନ କରୁଛି । ସେଇଥିପାଇଁ ତ ସ୍ୱପ୍ନରେ ବିଭୋର ହେଇଗଲା ପରି, କିଛି ପ୍ରତିବାଦ ବି କରୁନି, କାଳେ ତା ମଧୁମୟ ସ୍ୱପ୍ନ ଭାଙ୍ଗି ଚୁରମାର ହେଇଯିବ ଭାବି । ଏମିତି ସେ ଟୋକାଟା ନାନୀକୁ ଅଧା ନଙ୍ଗଳା କରି ତା ପିଠିସାରା ଚୁମିଚାଟି ଧୀରେ ଧୀରେ ନାନୀର ସାମ୍ନା ପଟକୁ ଆସି ପେଟରେ ମୁହଁ ଲଗାଇ ତା ଦେହରୁ ଗଡି ପଡୁଥିବା ବାରି ବିନ୍ଦୁକୁ ଚୁଚୁମି ଦେଲା…… ଉଃ……. ଆଉ ସହି ହେଲା ନି, ନାନୀ ଦେହ ଝୁମିଉଠି ନିଜ ଅଜାଣତେ ତାଙ୍କ ଚୁଟିକୁ ଭିଡି ଛାତି ଉପରକୁ ଟାଣି ନେଲା ।ଟୋକାଟା ଉପରକୁ ଉଠୁ ଉଠୁ ନାନୀ ଦୁଧକୁ ଧରି ଚିପି ପକେଇ ଯେମିତି ଗୋଟିଏ ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡିକୁ ପାଟିରେ ପୁରାଇ ଚୁଚୁମି ଦେଇଛି, ନାନୀ ତ ଏକବାରେ ମଦହୋଶ୍ । ଲାଗିଲା ଯେମିତି ତା ଦେହର ସବୁ କନେକ୍ସନ ତା ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡିରେ ଅଛି ଆଉ ସେଇ ସୁଇଚ୍ ଟା ସେ ଟୋକା ପିଟିର ନରମ ଓଠରେ । ଉଃ…. ହୂଃ…. ଆଃ…. କି ଅପୂର୍ବ ସେ ଶୀହରଣ ଭରା ଉନ୍ମାଦ । ନାନୀ ଆଉ ସହି ପାରୂ ନ ଥିଲା । ଟୋକାର ପ୍ରତିଟି ଓଠ ସ୍ପର୍ଶରେ ତା ତନୁ ବଦନ ଝୁମି ଉଠି ଲୋମଗୁଡାକ ଟାଙ୍କୁରି ଉଠୁଥିଲା ବେଳେ ଦେହଟା ଆପେ ଆପେ ଗରମ ହୋଇ ଭିତରେ ଭିତରେ ଯୌବନର ସେଇ ଅଜଣା ଭୋକ ନାନୀକୁ ଏକଦମ୍ ଆଉଟୁ ପାଉଟୁ କରି ପକେଇଲା । ନିଜକୁ ନିଜେ ଆଉ କଣ୍ଟ୍ରୋଲ କରି ପାରିଲାନି ।ଆପେ ଆପେ ତାକୁ ଭିଡିଧରି ତା ଦେହରେ ନିଜ ଦେହକୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଲୀନ କରିଦେବାକୁ ଯେମିତି ସମର୍ପି ଦେଲା । ତଥାପି ଟୋକାଟା ତା ଦୁଧ ଖାଇବା ପାଇଁ ଏତେ ପାଗଳ ଥିଲା ଯେ ଭୋକିଲା ବାଘଟେ ପରି ଏ ଦୁଧରୁ ସେ ଦୁଧ, ସେ ଦୁଧରୁ ଏ ଦୁଧ ମୁହଁ ଲଗେଇ ଲଗେଇ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି କାମୁଡ଼ି ଖାଇ ଯାଉଥିଲା ।
ଦୀର୍ଘ ସମୟ ଧରି ଏମିତି ସ୍ତନ୍ୟପାନ କରୁ କରୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ପୁଣି ନାନୀ ସ୍କର୍ଟ୍ ଟାକୁ ବି ତଳକୁ ଗଳେଇ ଦେଇ ଚଡିଟାକୁ ବି ତଳକୁ ଟାଣିଦେଲା । ସେତିକିବେଳକୁ ନାନୀର ଆଉ ହୋଶ୍ ନ ଥାଏ, ଲାଗୁଥାଏ ଯେମିତି ହେଲେ ସେ ନଙ୍ଗଳା ହେଇ ତା ଦେହକୁ ସେ ଟୋକା ଦେହରେ ଯୋଡି ନ ଦେଲେ ଦେହମନର ଏ ବିଳାପ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ହେବନି ।ତେଣୁ ସିଏ ବି ଆଉ ବିଳମ୍ବ ନ କରି ନିଜ ଦେହରୁ ସବୁ ପୋଷାକ ଖୋଲି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନଙ୍ଗଳା ଦେହକୁ ଟୋକାଟାକୁ ସମର୍ପି ଦେଇ ଦୁଇ ବାହୁରେ ଆବୋରି ଧଇଲା । ଏଥର ବି ଟୋକାଟା ନାନୀର ଆପାଦମସ୍ତକ ସବୁ ଚୁମିଚାଟି ନାନୀକୁ ଆହୁରି ମଦମସ୍ତ୍ କରି ପାଗଳୀ କରିଦେଲା । ଶେଷରେ ନାନୀ ଅନନ୍ୟୋପାୟ ହୋଇ ଆପେଆପେ ସେ ଟୋକା ଦେହରୁ ବି ଗାମୁଛାଟିକୁ କାଢି ଫୋପାଡ଼ି ଦେଇ ତା ବାଣ୍ଡକୁ ଜୋରରେ ଭିଡି ଧଇଲା । ଓଃ ମାଇଁ ଗଡ୍ ! ତା ହେଲେ ଟୋକାମାନେ ବଡ଼ ହେଲାପରେ ତାଙ୍କର ଏମିତି ହାତେ ଲମ୍ବ ବଢିଯାଏ ? ବାପ୍ ରେ କେତେ ଟାଣୁଆ ଆଉ ଗରମ । ଦେଖିବି ଦେଖିବି ଭାବି କେବେ ମରଦ ଟୋକାର ଯବାନ ବାଣ୍ଡ ଦେଖି ପାରି ନ ଥିବା ଗୀତାନାନୀ ଏବେ ଆଖି ସାମ୍ନାରେ ନିତ ହାତ ମୁଠାରେ ସେମିତି ଗୋଟିଏ ମସ୍ତ୍ ବଡ଼ ମରଦ ବାଣ୍ଡଟେ ପାଇ ଆଫ୍ରିକାର ଜିରାଫ ଦେଖିଲା ପରି ଆମୂଳଚୂଳ ନିରେଖି ଚାହିଁଲେ । ମସ୍ତ୍ ଲମ୍ବା ଆଉ ମୋଟା ତାଙ୍କ ହାତ ଏଡ଼େ । ମୂଳର ଦୁଇ ପଟେ ଦୁଇ କେରା କୁଞ୍ଚୁକୁଞ୍ଚିଆ ବାଳ । ତଳେ ପୁଣି ଛୋଟ ବୁଜୁଳାଟିଏ ପରି ମାଂସ ପିଣ୍ଡୁଳାଟେ ଓହଳି ପଡୁଛି । ଆଉ ଅଗ୍ର ଭାଗଟା ଟୋପି ପିନ୍ଧିଥିଲା ପରି ପୁରା ଲାଲ୍ ଦେଖାଗଲେ ବି ମାଗୁର ମାଛର ମୁଣ୍ଡପରି ଠିକ୍ ଅଗରେ ଗୋଟିଏ ସରୁ ପାଟି ।
ବୋଧହୁଏ ସେଇ ପାଟି ପରି ଦେଖା ଯାଉଥିବା କଣାରେ ମୁତନ୍ତି । ନାନୀ ଏମିତି ପ୍ରଥମ ଥର ମରଦ ଟୋକାର ବଜର ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖି ଯେମିତି ଲୋଭେଇ ଗଲା । ଆଉ ନିଜ ହାତରେ ଧରି ଅଣ୍ଡାଳି ଅଣ୍ଡାଳି ଚିପି ଆଉଁସି ଆଉଁସି ତା ସାମର୍ଥ୍ୟକୁ ପରଖୁଥିଲା । ଠିକ୍ ଏତିକିବେଳେ ସେ ଟୋକାଟା ନାନୀର ନରମ ହାତର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ଶୀହରୀ ଉଠି ନାନୀକୁ ସେମିତି ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଧରି ଆଗପଛ ଆଗପଛ ହଲେଇବାକୁ ଈଶାରା କଲା ଆଉ ନାନୀ ଯନ୍ତ୍ରବତ୍ ବାଣ୍ଡକୁ ଦୁଇ ହାତରେ ମୁଠେଇ ଆଗପଛ ଆଗପଛ ହଲେଇଦେଲା । ଏମିତି ହଲାଉ ହଲାଉ ସେ ଟୋକାଟା ପୁଣି କଣ କଲା କେଜାଣି ସେ ବାଣ୍ଡଟା ଆହୁରି ଶକ୍ତ ଓ ଟାଣୁଆ ହୋଇ ତା ଛୋଟିଆ ପାଟିଟା କାପ୍ କାପ୍ ହେଇ ମୁଣ୍ଡକୁ ଉପରକୁ ଉପରକୁ ଟୁଙ୍ଗାରୁଥାଏ । ୱ।ଓ….. କି ମଦମସ୍ତ୍ ହସ୍ତୀପରି ୟା ପରାକ୍ରମ ! ନାନୀ ହାତକୁ ବି ଛିଟକେଇ ଦେଇ ଝୁଣିଝାଣି ହେଉଥାଏ । ନାନୀ କଣ କରିବ କଣ ନାହିଁ କିଛି ଭାବି ନ ପାରି, ସେଦିନ ସେ ଦେଖିଥିବା ନାରୀ-ପୁରଷର ବାଣ୍ଡ ଖାଉଥିବା କଥା ମନେ ପକାଇ ନିଜେ ପାଟିରେ ପୁରେଇ ଚୁସି ପକେଇଲା । ଇସ୍….. କି ମଧୁର ଲବଣାକ୍ତ ୟା’ର ସ୍ୱ।ଦ ! ସତେ ଯେମିତି ଲୁଣିଆ ମାଂସ ଆଚାର ।
ହେଲେ ବାଣ୍ଡଟା ବହୁତ ମୋଟା, ଆଉ ଟାଣୁଆ ହେଇ ଥିବାରୁ ତାକୁ ଭଲରେ ପାଟି ଭିତରକୁ ପୁରେଇ ହେଉ ନ ଥାଏ, ତଥାପି ଲୋଭ ସମ୍ବରଣ କରି ନ ପାରି ଚୁସିଚାଟି ଅନେକ ଖାଇଲା ପରେ ସେ ଟୋକାଟା ନାନୀକୁ ଉପରକୁ ଉଠାଇ ପୁଣିଥରେ ତାକୁ କୋଳେଇ ଜାବୁଡ଼ି ଧଇଲା । ଉଃ…….. କି ଅପୂର୍ବ ରୋମାଞ୍ଚ ସତେ ଦୁଇ ନଗ୍ନ ଦେହର ଆଲିଙ୍ଗନ ! ବର୍ଷାପାଣି ଉପରୁ ପଡି ତଳଯାଏ ଗଡି ଯାଉଥିଲେ ବି, ଦେହର ଉଷ୍ମତାରେ ତାହା ଗରମ ହୋଇ ଯାଉଥାଏ । ଏମିତି ଦୁହେଁ ପରସ୍ପରକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି କୋଳାକୋଳି ହେଉ ହେଉ ସେଇ ଟାଣୁଆ ବାଣ୍ଡଟା ନାନୀ ପେଟକୁ ଚାପିଦେଇ ଉପରକୁ ଆସି ଦୁଧକୁ ଠେଲି ପକାଉଥାଏ । ତେଣୁ ସିଏ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ନାନୀର ଦୁଇ ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିରେ ଜାକି ଦେଉ ଦେଉ ତାହା ନାନୀର ଦୁଇ ଜଙ୍ଘ ମଝିରେ ପଶି ବିଆ ଓଠକୁ ଘସି ଦେଇ ଗାଣ୍ଡିପଟେ ବାହାରି ପଡୁ ପଡୁ ନାନୀକୁ ଉପରକୁ ଟେକି ଝୁଲାଇ ପକାଉଥାଏ । ଏମିତି ସେ ନାନୀ ଜଙ୍ଘ ମଝିରେ ବାଣ୍ଡକୁ ରଖି ଅଣ୍ଟାକୁ ହଲେଇ ହଲେଇ ଆଗପଛ ହେଉ ହେଉ ତାହା ବିଆ ଓଠକୁ ରଗଡି ରଗଡି ଏପରି ଉନ୍ମାଦିତ କରି ପକାଉଥାଏ ଯେ ନାନୀ ଆଉ ସହି ପାରୁ ନ ଥାଏ ।
ପର ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ସେମିତି ବାଣ୍ଡକୁ ଘସି ଘସି ଯେତେବେଳେ ନାନୀ ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡିକୁ ଚୁଚୁମି ଦେଲା, ନାନୀ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲା ନାହିଁ, ସେହି ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ତା ବିଆରେ ଜାକି ଦେଉ ଦେଉ ଭାରସାମ୍ୟ ହରାଇ ତଳେ ପଡି ଯାଉଥିଲା । ହଠାତ୍ ସେ ଟୋକାଟା ନାନୀ କୁ ଧରି ଗଛମୂଳକୁ ଉଠେଇ ନେଇ, ସେଇଠି ଥିବା ବଡ ଚଟାଣ ଉପରେ ଶୁଆଇ ଦେଇ ପୁଣିଥରେ ନାନୀର ଦେହସାରା ଚୁମିଚାଟି ନାନୀକୁ ଆହୁରି ପାଗଳ କରି ଦେଉ ଦେଉ ନାନୀ ତାକୁ ନିଜ ଉପରକୁ ଟାଣି ନେଉ ନେଉ ରାଗରେ କାମୁଡି ଦେଇ କହିଲା, କିଛି ଗୋଟାଏ କର ନା, ଏମିତି ଖାଲି ତଡପେଇ ତଡପେଇ ମାରିବ କି ? ସେଇଠୁ ସେ ହସିଦେଇ କହିଲେ, “ରେଡି ତ…?”ନାନୀ ହଁ କହି ପୁଣିଥରେ ତା ଉପରକୁ ଟାଣି ନେଉ ନେଉ ସେ ନାନୀର ଦୁଇ ଗୋଡକୁ ମେଲେଇ ଉପରକୁ ଟେକି ରଖିବାକୁ କହି ନିଜେ ତା ଭିତରକୁ ପଶି ଆଣ୍ଠୁମାଡ଼ି ବସିଗଲେ । ଏବେ ନାନୀର ମନେ ପଡିଗଲା, ସେଦିନ ସେ ନାରୀ ପୁରୁଷ ଏହିପରି ଶୋଇକି ତ ଗିହାଗେହିଁ ହେଉଥିଲେ । ଆଉ ଆଜି ସେ ନିଜେ ସେଇ ଜିନିଷ କରିକି ଜାଣିବ, ପ୍ରକୃତରେ ସେଇ ମଜାଟା କେମିତି ।
ଏହିପରି ଭାବୁ ଭାବୁ ସେ ଟୋକା ଗୋଟିଏ ହାତରେ ତା ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ଅନ୍ୟ ହାତରେ ନାନୀର ବିଆକୁ ଫାଡି ତା ଭିତରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ତଳ ଉପର ତଳ ଉପର କରି ଘସିଦେଲା । ଉଃ….ହୁଃ….. ନାନୀ ବିଆରେ ସେଇ ଟାଣୁଆ ବାଣ୍ଡର ଏପରି ଘର୍ଷଣରେ ନାନୀ ଦେହରେ ଯେମିତି ନିଆଁ ଜଳିଗଲା । ଓଃ ମାଇଁ ଗଡ୍ ! କି ମସ୍ତ୍ ସେଇ ଅନୁଭୁତି ! ବୋଧହୁଏ ଏଇଟା ହିଁ ସେଇ ଗିହାଗେହିଁ ଖେଳ ! ସତରେ କେତେ ମଜା ନ ଲାଗୁଛି ସତେ । ବାଣ୍ଡଟା ଘସିହେଇ ଦେହକୁ ଝୁମେଇ ପକାଉଛି ତ ! ଏମିତି ଚାରି ଛଅ ଥର ବାଣ୍ଡକୁ ବିଆ ଓଠରେ ଘସୁ ଘସୁ ନାନୀ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ଆନନ୍ଦରେ ଆତ୍ମହରା ହୋଇ ଉଠୁଥିଲେ ବି ଲାଗିଲା ଯେମିତି ଆହୁରି କିଛି ବାକି ରହି ଯାଉଛି । ହେଲେ କଣ ଯେ ସେଇଟା ତାର ଜ୍ଞାନର ପରିସୀମା ବାହାରେ । ଏମିତି ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସେ ଟୋକାଟା ତା ବାଣ୍ଡକୁ ବିଆ ଉପରେ ସଲସଲ କରି ଘସି ଦେଉ ଦେଉ ବିଆଟା ପାଣି ଛାଡି ପିଚପିଚେଇ ଉଠି ନାନୀକୁ ଆହୁରିରୁ ଆହୁରି ମାତାଲ କରି ପକେଇଲା ଆଉ ଏତିକିବେଳେ ନାନୀ ଅନୁଭବ କଲା ଯେ, ପ୍ରକୃତ ଗିହାଣ ଏଇଆ ନୁହେଁ, ସେ ବାଣ୍ଡଟା ବିଆ ଭିତରକୁ ଯେତେବେଳେ ପଶିକି ଭିତରେ ଭିତରେ ଘସିଦେବ, ତେବେ ଯାଇ ଭିତରର ସାଲୁବାଲୁ ଯିବ ଆଉ ବୋଧହୁଏ ତାହା ହିଁ ଅସଲି ଗିହାଣ । ତେବେ ଏଇ ଉପରେ ଉପରେ କଣ ଘଷୁଛନ୍ତି ଯେ, ପୁରା ଭିତରକୁ ପଶାଇ ଗେହି ପକାଉ ନାହାନ୍ତି, ମୁଁ ଯେ ଆଉ ସହି ପାରୁ ନି । ଏଇଆ ଭାବି ସେ ନିଜେ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ବିଆରେ ଜାକି ଦେଉ ଦେଉ ଟୋକାଟା ବଡ଼ ଚାଲାକିରେ ଖଚ୍ କିନା ପେଲିଦେଲା । ଆଃ…… ମରିଗଲି ଲୋ ମାଆଁ……… ମୋର ଫାଡିଦେଲା ନା କଣ ? ଆଃ……. ଆଁ…… କହି ନାନୀ କାନ୍ଦି ପକେଇ ତାକୁ ଠେଲିଦେଲେ ।
ହେଲେ ଟୋକାଟା ବଡ଼ ହୁସିଆରିରେ ନାନୀକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଥିବାରୁ ସେ ପେଲି ପାରିଲା ନାହିଁ, ବାଣ୍ଡଟା ସେମିତି ବିଆରେ ପସି ପୁରା ଦେହଟାକୁ ଦନ ଦନେଇ କନକନେଇ ପକାଉଥାଏ । ମାଆଁ ଲୋ… ଗିହାଁଗେହିଁ କଣ ଏମିତିକା…… ଆଗରୁ ଜାଣିଥିଲେ ମୁଁ କେବେ ବି ୟାକୁ ଭାବି ବି ନ ଥାଆନ୍ତି ଲୋ ମାଆଁ…..ନାନୀ ଏମିତି ଚିଲ୍ଲେଇ ଚିଲ୍ଲେଇ କାନ୍ଦୁଥିଲେ ବି ତାଙ୍କ ଆର୍ତ୍ତନାଦ ଯେମିତି ଅରଣ୍ୟର ସେଇ ବାରିପାତରେ ହଜି ଯାଉଥିଲା । ଆଉ ସେ ଟୋକାଟା ସେମିତି ଏକା ତା ବାଣ୍ଡକୁ ପଶେଇ ତା ଉପରେ ଲଦି ହେଇ କେତେବେଳେ ତା ଓଠକୁ ତ କେତେବେଳେ ତା ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡିକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଖାଇ ଯାଉଥିଲା । ଏମିତି ଦୀର୍ଘ ପାଞ୍ଚ ଛଅ ମିନିଟ୍ ଖଣ୍ଡେ ଦରଜରେ ଛଟପଟେଇ ହେଲା ପରେ, ସେଇ ଟୋକାର ମଧୁର ମଧୁର ସ୍ପର୍ଶରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଦରଜର ପରାକ୍ରମ କମି କମି ଯାଇ ପୂର୍ବ ପରି ଦେହରେ ମାଦକତା ଭରି ଆସିଲା ।ବାଣ୍ଡଟା ବିଆ ଭିତରେ ଜଳି ଉଠୁଥିଲେ ବି, ତା ଆନ୍ତରିକ କ୍ଷୁଧାଟା ଏତେ ବଢି ଚାଲିଲା ଯେ, ସେଇ ଦରଦକୁ ସବୁ ସହିଯାଇ ସେମିତି ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ଗୋଟା ଗୋଟା ପେଲେଇ ହେଇ ସେଇ ଶାରୀରିକ କ୍ଷୁଧାକୁ ଅପସମ କରିବାକୁ ଦେହମନ ବ୍ୟାକୁଳିତ ହୋଇ ଉଠିଲା । ତେଣୁ ଆନ୍ତରିକ କାମବାସନାକୁ ପରିପ୍ରକାଶ କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ନାନୀ ପୁଣିଥରେ ସେଇ ଟୋକାକୁ ଭିଡିଧରି ତା ମୁହସାରା ଚୁମିଚାଟି ଓଠକୁ କାମୁଡି ଖାଇ ପିଠିକୁ ରାମ୍ପୁଡି ପକେଇଲା । ସେଇ ସୁଯୋଗରେ ଟୋକାଟା ସେମିତି ନାନୀଙ୍କ ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡିକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ବାଣ୍ଡକୁ ଧୀରେ କାଢି ପୁଣି ଓଠକୁ ଚୁଚୁମି ଦେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ପେଲିଦେଲା । ଏଥର ବି ପୂର୍ବପରି ଦରଜ ହେଉଥିଲେ ବି ସେମିତି ମର୍ମନ୍ତୁଦ ନ ଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଦେହ ଭିତରର କାମଜ୍ବାଳା ଟା ଏତେ ବଢି ଯାଇଥିଲା ଯେ, ସେଇ ଦରଜକୁ ଆଖି ମୁଦି ସବୁ ସହିଯିବାକୁ ଯେମିତି ସଂକଳ୍ପ କରିନେଲା । ତେଣୁ ସେମିତି ଏକା ସଜ ଟୋକାକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ଗୋଡ ଦୁଇଟାକୁ ମେଲେଇ ଦେଉଥିବା ବେଳେ ସେ ଟୋକାଟା ବି ଅତି ସ୍ନେହାଲିଙ୍ଗନରେ ତା ଓଠକୁ ଚୁଚୁମି ଅତି ସଂତର୍ପଣରେ ତା ବାଣ୍ଡକୁ କାଢି ଧୀରେ ଧୀରେ ବାହାର ଭିତର ବାହାର ଭିତର କରି ଗେହି ଚାଲିଲା ।ଏମିତି ଚାରି ପାଞ୍ଚ ମିନିଟ୍ ଅତି ଯତ୍ନର ସହ ଗେହିଲା ପରେ ତା ନରମ ବିଆ ଭିତରେ ସେଇ ଗରମ ବାଣ୍ଡଟା ଘସି ହେଇ ହେଇ ଏମିତି ଗୁଦୁଗୁଦେଇ ଦେଲା ଯେ, ସେଇ ଅପୂର୍ବ ସୁଖ ଆଗରେ ସେ ଦରଜଟା ଆପେଆପେ ଫିକା ପଡିଵାରେ ଲାଗିଲା ।ତେଣୁ ଜୀବନରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଯୌବନର ଏମିତି ଐଶ୍ୱରୀକ ସୁଖରେ ଆତ୍ମହରା ହୋଇ ନାନୀ ଆହୁରି ଆହୁରି କସିକି ଭିଡି ଧରି ତା ଦେହସାରା ଖୁସିରେ ଚୁମି ଚୁମି ଯାଉଥିବା ବେଳେ ସେ ଟୋକାବି କେତେବେଳେ ନାନୀ ଓଠକୁ ତ କେତେବେଳେ ନାନୀ ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡିକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ତା ବାଣ୍ଡକୁ କ୍ଷୀପ୍ର ରୁ କ୍ଷୀପ୍ରତର ଭାବେ ପେଲି ଚାଲିଲା ।ୱ।ଓ……. ଆଃ……. ଇସ୍…….. ଟିକିଏ ଆଗରୁ ଯାହା ଏତିକି ଭୟାନକ ଦରଦ ଦେଉଥିଲା ଅଥଚ ଏତେ ଅଳ୍ପ ସମୟ ପରେ ଏହା ଏମିତି ବି ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ଆନନ୍ଦ ଦେବ, ନାନୀ କେବେ ଭାବି ପାରୁ ନ ଥିଲା । Really….. It’s a great feeling…….. ଏଇଥିପାଇଁ ବୋଧହୁଏ ସେଦିନ ସେ ନାରୀ ପୁରୁଷ ନିଜ ନିଜ ପରିବାରକୁ ଭୁଲି ଏଇ ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ ଏମିତି ମଜା ନେଉଥିଲେ । ସତରେ ପୁରୁଷ ବାଣ୍ଡରେ ଏମିତି ସୁଖ ଅଛି…….. ଆଃ….. ନାନୀ ଆଉ ଭାବି ପାରୁ ନ ଥାଏ…… ଆପଶିହରଣରେ ତା ଆଖି ମୁଦି ହେଉଥାଏ ।
ଏମିତି ସେ ଟୋକାଟା ନାନୀ ଉପରେ ଶୋଇକି ଖୁବ୍ ବେଗରେ ଗେହୁ ଗେହୁ ସେମିତି ଗେହି ଗେହି ଦେହକୁ ଉଠେଇ ବସିପଡି ଦୁଇ ହାତରେ ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ଧରି ଖୁବ୍ ବେଗରେ ଖଚାଖଚ୍ ଖଚାଖଚ୍ ଗେହିଁ ଚାଲିଲା । ଇସ୍……. ଇସ୍…. ୱ।ଓ…. ୱ।ଃ….. କି ମସ୍ତ୍ ଲାଗୁଛିରେ ତାର ଏମିତି ଗିହାଣ….. ମତେ ଏମିତି ଖାଲି ଗେହୁ ଥାଆନ୍ତା କି ? ଏମିତି ସେଦିନ ସେ ନାନୀ କୁ ସେମିତି ଶୁଆଇ, ଉଠାଇ ଠିଆ ଠିଆ ପୁଣି ଗଛରେ ଆଉଜେଇ ଆଗରୁ ପଛରୁ ପ୍ରାୟ ଦେଢଘଣ୍ଟା ଖଣ୍ଡେ ଗିହାଉ ଗିହାଉ ନାନୀର ତିନିଥର ପାଣି ନିଗିଡି ସାରିଥିଲା ।ଲାଗୁଥାଏ, ଯଦି ଏମିତି ଆହୁରି କିଛି ସମୟ ଏପରିକି ଗିହାଏ, ନାନୀ ପୁରା ବେହୋସ ହେଇଯିବ । ଏମିତିରେ ସବୁ ଜିନିଷ ଅତି ହେଲେ, ଆଉ ବେଶୀ ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ ତେଣୁ ଶେଷରେ ଅତିଷ୍ଠ ହୋଇ ନେହୁରା ହେବାରୁ ଦୁହେଁ ପରସ୍ପରଠୁ ଅଲଗା ହୋଇ ଘରକୁ ଚାଲି ଆସିଲେ ।ସେଦିନ ସିନା ଅଲଗା ହୋଇ ଘରକୁ ଚାଲି ଆସିଲେ, କିନ୍ତୁ ମହୁଲ ଝାରରେ ଅଦିନିଆଁ ବର୍ଷାରେ ହେଇଥିବା ଶୁଭାରମ୍ଭ ଯେମିତି ନାନୀଙ୍କ ଯୌନ ଜୀବନକୁ ହିଁ ବଦଳେଇ ଦେଲା । ଇଚ୍ଛାରେ ହେଉ ବା ଅନିଚ୍ଛାରେ, ପ୍ରାୟ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ସେମିତି ଲୁଚିଛପି କେବେ ଜଙ୍ଗଲରେ ତ କେବେ ବାଡିପଟେ, କେବେ ପୁଣି ଘରେ କେହି ନ ଥିଲେ ଘର ଭିତରେ, ତାଙ୍କ ଯୌବନର ଖେଳ ଏମିତି ଚାଲିଲା ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନାନୀଙ୍କ ମାଆଁ ଦି’ଜଣକୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଭାବରେ ବିଲ ଭିତରୁ ଆବିଷ୍କାର କରି ନ ଥିଲେ । ଶେଷରେ ଘରଲୋକେ ସବୁକଥା ଜାଣି ଯିବାରୁ ନାନୀକୁ ବାହା କରେଇଦେଲେ ଆଉ ଆଜି ଯୋଉ ତାର ଦୁଇଟି ଛୁଆ, ସେଇଟାକୁ ବି ସେ ତାଆରି ବୋଲି କହିବାରୁ ମୋ ପାଟିରେ ଯେମିତି ଆଉ ଭାଷା ହିଁ ନ ଥିଲା
Comments
Post a Comment